Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για το ευρωπαϊκό καλοκαίρι του Παναθηναϊκού που έδειξε ότι επέστρεψε και ήταν το πιο πετυχημένο από όλες τις ελληνικές ομάδες.
Δυο μέρες μετά τον αποκλεισμό από τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε πιο καθαρά και να κάνουμε έναν ρεαλιστικό απολογισμό για το τι πέτυχε ο Παναθηναϊκός σε σχέση με τους στόχους και την τελευταία δεκαετία, αλλά και το τι πέτυχε σε σχέση με τις άλλες ελληνικές ομάδες.
Το τσουβάλιασμα είναι ένα ελληνικό φαινόμενο. Συνηθίζεται όταν δεν θες να σπάσεις αυγά και θέλεις να τα στρογγυλεύεις . Επειδή ακούω σήμερα την θεωρία ότι ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ έπαιξαν ανάλογα στα προκριματικά και δεν τα κατάφεραν θέλω πω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα. Και θα το εξηγήσω αμέσως.
Ο στόχος του Παναθηναϊκού στην αρχή του καλοκαιριού ήταν να επιστρέψει σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Αν αυτό δεν γινόταν θα είχε αποτύχει με το καλημέρα της χρονιάς. Από κει και πέρα και λόγω του ότι θα έβρισκε αντίπαλους από χώρες που απέχουν σε επίπεδο από την Ελλάδα θα ήταν υπέρβαση η οποιαδήποτε πρόκριση και θαύμα η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Μην ξεχνάμε ότι έπαιζε στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ως δευτεραθλητής, άρα με αντιπάλους από πιο ισχυρές χώρες από την Ελλάδα και είχε τρία προκριματικά να δώσει.
Προσοχή μιλάμε για τον Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών που είχε φθάσει στον πάτο και ήταν εκτός Ευρώπης για χρόνια, όχι για τον Παναθηναϊκό των μεγάλων ευρωπαϊκών επιτυχιών .
Τι έκανε η ομάδα ; Εξασφάλισε τον βασικό της στόχο ευκολά. Προκρίθηκε στους ομίλους του Europa League με αντίπαλο την Ντνίπρο, που ναι δεν είναι και κανένα μεγαθήριο, αλλά είναι ομάδα της Ουκρανίας που είναι πιο πάνω από την Ελλάδα στην κατάταξη και τα τελευταία χρόνια συμμετείχε στην Ευρώπη σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό. Η πρόκριση ήρθε με εντυπωσιακή εμφάνιση και νίκη με 3-1 στο πρώτο ματς που έγινε στην Σλοβακία λόγω του πολέμου και με όχι τόσο καλή εμφάνιση και ισοπαλία 2-2 στη ρεβάνς.