H Εθνική πέτυχε τον πρώτο στόχο της που ήταν η πρόκριση στους 16 και πλέον πάει για την υπέρβαση. Γράφει ο Θάνος Τσίμπος.
Η Εθνική ομάδα, με το επικό comeback του δευτέρου ημιχρόνου, κατάφερε και γύρισε την αναμέτρηση με την Νέα Ζηλανδία και προκρίθηκε στην επόμενη φάση του Μουντομπάσκετ. Η επιτυχία από την αποτυχία, απέχουν μόλις 20 λεπτά, καθώς αν η Ελλάδα δεν άλλαζε το πρόσωπο της στο δεύτερο ημίχρονο, θα έπαιζε σήμερα για τις θέσεις 17-32, που ακόμα και για αυτή την λαβωμένη ομάδα θα ήταν αποτυχία.
Καλές οι αναλύσεις για τα σχήματα, τα τρικ του Δημήτρη Ιτούδη, αλλά το όλο ζήτημα ήταν η ενέργεια. Η Ελλάδα, που δεν ξεχειλίζει από επιθετικό ταλέντο, σε κάθε αγώνα θα πρέπει να κερδίζει τους αντιπάλους της στο θέμα της ενέργειας ή τέλος πάντων να τους ματσάρει. Στο πρώτο ημίχρονο αυτό που βλέπαμε ήταν ότι όλες τις 50-50 μπάλες, τις κέρδιζαν πανεύκολα οι Νεοζηλανδοί και έκαναν το παιχνίδι τους ανενόχλητοι.
Στο δεύτερο μέρος από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, ο Θανάσης έδειξε σε όλους τι πρέπει να γίνει. Σε τρεις φάσεις έβγαλε την ενέργεια που έχει, έκανε βουτιές και πλημμύρισε το παρκέ με διάθεση και ένταση που παρέσυρε και όλους τους συμπαίκτες του. Αυτό ήταν αρκετό για να βελτιωθεί στην άμυνα, να βραχυκυκλώσει τα γκαρντ του αντιπάλου που μέχρι τότε ήταν άνετοι στο γήπεδο, με αποτέλεσμα τα 7 λάθη του πρώτου ημιχρόνου να γίνουν 14 στην ανάπαυλα. Προφανώς και όσα έκανε και ο κόουτς Ιτούδης μετράνε, αλλά τίποτα δεν θα είχε αλλάξει αν συνεχίζαμε σε αυτό το ράθυμο στυλ του πρώτου μέρους.
Τι είδαμε στο πρώτα 3 ματς
Η Ελλάδα στην πρώτη φάση των Ομίλων μας έδειξε αυτά που λίγο πολύ περιμέναμε. Μια ομάδα που θα προσπαθεί να είναι σφιχτή στην άμυνα και που θα περιμένει να βγαίνει κάποιος μπροστά στην επίθεση. Από την στιγμή που ο καλύτερος παίκτης της προετοιμασίας (Μήτογλου) είναι απών, την σκυτάλη έπρεπε να αναλάβει κάποιος άλλος. Αν για τον Λαρεντζάκη το περιμέναμε, γιατί διαθέτει αυτήν την άνιωθη τρέλα, που είναι καύσιμο για να κάνει αυτά που κάνει, ο Παπαπέτρου είναι μια ευχάριστη έκπληξη.
Ο νέος φόργουορντ του Παναθηναϊκού έδειξε από τον πρώτο αγώνα, ότι βρίσκεται σε καλή κατάσταση και πλέον είναι δεδομένο ότι αποτελεί την πιο σταθερή επιθετική λύση της ομάδας. Είναι ο πρώτος σκόρερ με 16.3 πόντους και πολύ καλό efficiency (1.27 πόντους ανά κατοχή), σουτάρει εξαιρετικά (46.2% 3Ρ) και αποτελεί ένα point o emphasis στην επίθεση από το χαμηλό ποστ. Μπορεί να ακουμπάει εκεί η μπάλα και να γίνονται όλες οι παράλληλες κινήσεις μακριά από αυτήν, δίνοντας έτσι έναν εναλλακτικό τρόπο επίθεσης, σε μια εθνική που είναι περιορισμένη.
Αμέσως μετά έρχεται ο Λάρι, που είναι ίσως ο μόνος παίκτης σε αυτό το ρόστερ που μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να δημιουργήσει ρήγμα στον αντίπαλο. Ο μόνος που μπορεί να σουτάρει μετά από ντρίπλα πάνω σε κίνηση και ο μόνος που δεν.. αισθάνεται τίποτα. Οι 15.3 πόντοι του είναι αρκετά προσωπικοί και σε κρίσιμα σημεία. Είχαμε τονίσει πριν την έναρξη του Μουντομπάσκετ, ότι χωρίς τον καλό Λάρι, δεν έχει ελπίδες η ομάδα.
Ο Θωμάς Ουόκαπ, συνεχίζει να είναι εκπληκτικός, να παίρνει πάντα τις σωστές αποφάσεις χωρίς να κάνει λάθη. Είναι εντυπωσιακό ότι ο γκαρντ του Ολυμπιακού σε τρεις αγώνες, παίζει κατά μέσο όρο 30.15 λεπτά, έχει διαχειριστεί 192 κατοχές, πολλές φορές υπό ασφυκτική πίεση και έχει κάνει συνολικά 4(!!) λάθη. Πραγματικό κομπιούτερ ο Τεξανός, που εκτός αυτού, σκοράρει 10.7 πόντους με 41.7% στο τρίποντο, ενώ μοιράζει 7.3 ασίστ για 17 πόντους στους συμπαίκτες του.
Η Ελλάδα αναμενόμενα παίρνει 21.7 πόντους από catch n shoot καταστάσεις, αφού είτε μετά το κεντρικό πικ εν ρολ, είτε μετά από ποστ, η μπάλα μοιράζεται προς τα έξω. Τα ποσοστά της Εθνικής είναι κάτω από το μέσο όρο στο τρίποντο (34.5%), όμως καλύτερα ίσως από ότι περιμέναμε. Το πρόβλημα είναι ότι με τον τρόπο που έχει επιλέξει το προπονητικό επιτελείο να αμύνεται η Ελλάδα, με όλους τους παίκτες της πεντάδας να έχουν το ένα τους πόδι μέσα στην ρακέτα για να κλείνουν τους διαδρόμους, οι αντίπαλοι μας σουτάρουν με 41.2% στο τρίποντο και στους επόμενους αγώνες-τελικούς κάτι τέτοιο θα είναι καταστροφικό.
Πλέον το επίπεδο ανεβαίνει και άλλο, ειδικά απέναντι στην Λιθουανία που μέχρι τώρα έχει δείξει πολύ καλό πρόσωπο και μια ομάδα που παίζει με τρομερή αυτοπεποίθηση. Θα είναι μεγάλο πρόβλημα το μέγεθος που έχουν οι Λιθουανοί με τον Βαλαντσιούνας, ενώ υπάρχουν καλοί ρολίστες όπως ο Κουζμίνσκας που κάνουν την διαφορά από τον πάγκο. Δεν είμαστε φαβορί σε καμία περίπτωση και θα πρέπει και πάλι να βγάλουμε ενέργεια στην άμυνα αν θέλουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Τα χαμηλά σχήματα που αναγκαστικά χρησιμοποιεί ο προπονητής, μας κάνουν ευάλωτους στο ριμπάουντ για αυτό όλοι θα πρέπει να προσπαθήσουν στις αλλαγές και στα μποξ άουτ.
Ο ρεαλιστικός στόχος έχει επιτευχθεί και από εδώ και πέρα ό,τι συμβεί θα είναι έξτραδάκι, οπότε δεν υπάρχει κανένας άγχος, μόνο προσπάθεια για το καλύτερο.